De behandeling van een strak tong- en/of lipbandje.

mirakelbehandeling of mythe?

Geen van beide!

Ik zal beginnen bij het begin: waar komen die verkeerd aangehechte tong- en lipbandjes plots vandaan? Hierover bestaan veel theorieën, maar één ding is zeker, ze bestaan al lang. Er zijn beschrijvingen van vroedvrouwen die in de middeleeuwen met hun vingernagel het tongbandje losser maakten bij baby’s die moeite hadden met borstvoeding. De reden dat het vaker lijkt voor te komen zou te maken hebben met een gen dat door mutaties (voeding, toxische stoffen, luchtvervuiling,…) verhindert dat in de eerste maanden in de baarmoeder de hechting tussen tong en mondbodem, en tussen de lip en het tandvlees los gemaakt wordt.

Er zijn heel veel verschillende meningen over wie de diagnose kan stellen en hoe deze moet gebeuren. Ondertussen bestaan hier internationaal geaccepteerde protocols voor. De belangrijkste factoren zijn dat er een beperking is in de bewegelijkheid van de lippen en de tong en dat dit bepaalde symptomen met zich meebrengt.

Bij volwassenen zien we dan weer vaak nekpijn, hoofdpijn, rugpijn, migraine, spraakgebreken, problemen bij eten en slikken, braakneigingen, snurken, slaapapneu, klemmen, knarsen, ademhalingsproblemen,… De lijst met symptomen lijkt eindeloos, maar de functie van de tong beïnvloedt nu eenmaal de vorm van je mond, je ademhaling, je houding, praten, slikken, enzovoort, dus is het niet verwonderlijk dat een kort tongbandje op je algemene gezondheid een invloed kan hebben.

Bij een baby bijvoorbeeld kan dit zich uiten in het moeilijk aanhechten aan de borst of fles, makkelijk loslaten, in slaap vallen tijdens de voeding, heel lang voeden, pijnlijke borstvoeding, reflux, etc. Bij peuters en oudere kinderen kunnen oorontstekingen de kop opsteken, maar ook spraakgebreken, kwijlen, schuine tanden, mondademen, moeilijk eten, veel gaatjes in de tanden, enzovoort.

Een goede diagnose is zoals bij alles uitermate belangrijk. Voor veel mensen is het dan ook een openbaring dat al deze symptomen op een of andere manier gelinkt kunnen zijn aan de tong en/of lippen. Hoe vroeger de diagnose gesteld wordt, hoe minder compensaties optreden, en hoe minder symptomen dus op lange termijn. Het lichaam gaat immers altijd een manier vinden om toch te functioneren. Stel je voor dat je geboren wordt met 1 arm die van je oksel tot je elleboog vastkleeft aan je lichaam. Je zal kunnen functioneren, maar het constante bukken, draaien en buigen om iets vast te nemen gaat op termijn last veroorzaken in je heupen, knieën of rug omdat daar spieren en gewrichten gaan compenseren voor het gebrek aan bewegelijkheid.

Als je deze analogie doortrekt, kan je je inbeelden dat enkel het losmaken van je arm van je romp niet al je problemen gaat oplossen. Afhankelijk van je leeftijd en hoe lang je dus met deze situatie leeft, zal je een lange tijd moeten revalideren om terug normaal te kunnen functioneren.

In de VS worden reeds heel veel frenectomiëen, dit is het chirurgisch losmaken van het lip- en/of tongriempje, uitgevoerd. Jammer genoeg hoor je vaak dat deze procedure niet het gewenste resultaat opleverde. Dit kan uiteraard liggen aan de manier waarop het uitgevoerd werd, maar volgens mij ligt het voornamelijk aan de voorbereiding en nazorg. Deze voorbereiding vergt een heel team. Dit team kan bestaan uit een lactatiekundige, logopedist, myofunctioneel therapeut, chiropractor, osteopaat, kinesist, psycholoog, pediater, NKO (neus-keel-oor) arts en tandarts. Wanneer een moeder bijvoorbeeld nooit begeleid is door een lactatiekundige en niet weet hoe ze haar baby best aan de borst legt, kan het zijn dat het probleem blijft bestaan na de behandeling. Bij een volwassene met spraakproblemen gaan deze zichzelf ook niet automatisch oplossen na het losmaken van het tongriempje. Het gebeurt soms wel, en dat is uiteraard fantastisch, maar het is uitzonderlijk.

In je lichaam wordt alles verbonden door middel van bindweefsel, fascia genaamd. Neem je huid, haar, organen, spieren en bot weg, en je zal door het bindweefsel nog steeds de vorm van een mens zien. Je tong is dus letterlijk verbonden met de rest van je lichaam tot in je grote teen. Wil je maximaal resultaat halen uit een frenectomie, laat je (kind) dan zeker ervoor en erna behandelen door een osteopaat, chiropractor en/of kinesist.

Hoe vlug je resultaat hebt na de behandeling is ook individueel verschillend, maar een goede voorbereiding is het halve werk!!! Dit is dus geen kwestie van eventjes een tongbandje door te snijden, knippen of laseren, maar een totaalbehandeling die tijd en discipline vergt.

Wil je meer lezen over korte tong- en lipriempjes, lees dan zeker volgende boeken:

Tongue-Tied – Richard Baxter

SOS for TOTS – Lawrence Kotlow