Wanneer koffie meer noodzaak dan plezier wordt.
Ik ben altijd al jaloers geweest op mensen die raar kijken als ik zeg dat ik moe ben. ‘Moe?’, dat gevoel kennen ze niet. Ze slapen 5 uur, worden fris wakker en veroveren dan elke dag opnieuw de wereld. Wie zijn ze, hoe doen ze het, en vooral, wat onderscheidt mij, koffieverslaafde zombie, van deze zeldzame supermensen? Deze vraag houdt me al jaren bezig en is de aanleiding geweest voor mijn zoektocht naar het waarom. Waarom zijn zo veel mensen zo moe, waarom zijn zo veel mensen ziek, waarom ontstaan er steeds meer ziektes die niemand lijkt te kunnen verklaren of oplossen, en dan specifieker voor mijn beroep, waarom hebben zo veel mensen tandproblemen, en waarom lijken die erger en erger te worden.
Ik ben altijd al jaloers geweest op mensen die raar kijken als ik zeg dat ik moe ben. ‘Moe?’, dat gevoel kennen ze niet. Ze slapen 5 uur, worden fris wakker en veroveren dan elke dag opnieuw de wereld. Wie zijn ze, hoe doen ze het, en vooral, wat onderscheidt mij, koffieverslaafde zombie, van deze zeldzame supermensen? Deze vraag houdt me al jaren bezig en is de aanleiding geweest voor mijn zoektocht naar het waarom. Waarom zijn zo veel mensen zo moe, waarom zijn zo veel mensen ziek, waarom ontstaan er steeds meer ziektes die niemand lijkt te kunnen verklaren of oplossen, en dan specifieker voor mijn beroep, waarom hebben zo veel mensen tandproblemen, en waarom lijken die erger en erger te worden.
Waarom zijn zó veel mensen zó moe, waarom zijn zó veel mensen ziek en waarom ontstaan er steeds meer ziektes die niemand lijkt te kunnen verklaren of oplossen?
Ik heb alles uitgeprobeerd. Intensief sporten, minder sporten, yoga, pilates, meer koolhydraten, minder koolhydraten, meer slapen, minder slapen, detoxen, supplementen, noem het maar op.
In 2015 woonde ik een opleiding bij van een bekende chiropractor. Toen hij een kandidaat vroeg om naar voor te komen stak ik mn hand op, en ik vermoed dat alles daar begonnen is. Hij zei dat er met mijn kaakgewricht helemaal niets mis is, maar met mijn ademhaling wel. Ik wist niet wat hij bedoelde en wist ook niet of ik hier verder iets mee moest doen, maar het was een klein zaadje dat in mn hoofd geplant was.
Fast forward naar dezelfde periode een jaar later. Door omstandigheden kom ik in contact met een Amerikaan die werkt voor een bedrijf dat onder andere snurkbeugels maakt. Hij kijkt naar mij en zegt onmiddellijk dat ik alle tekenen van een ademhalingsprobleem vertoon. Hij raadt me eens youtube filmpjes van Joy Moeller, een bekende Amerikaanse myofunctionele therapeute, te bekijken. Een aantal maand later zit ik op een vlucht naar Chicago, waar ik een opleiding ga volgen die mn hele leven, privé en professioneel, zal veranderen.
Ik ga jullie besparen van alle details, maar ik kan kort samenvatten wat ik daar geleerd heb. In volgende artikels zal ik dan op elk onderwerp dieper ingaan.
Het komt er eigenlijk op neer dat we het allemaal te ingewikkeld maken. De moderne wetenschap en geneeskunde is gericht op het aanpakken van symptomen. We zijn ergens onderweg het belang van de basis vergeten, en zien door het bos de bomen niet meer. We spenderen honderden, misschien wel duizenden Euro’s, aan voeding en diëten. We sleuren elke dag liters water mee en brengen de helft van die dag al plassend door. Het geld en de tijd die overblijft geven we uit aan een fitness abonnement.
Om eventjes heel kort door de bocht te gaan zal ik de volgende vragen stellen: Hoe lang kan je zonder eten? Hoe lang kan je zonder water? Hoe lang kan je zonder te ademen? Hoe veel tijd heb je al geïnvesteerd in je ademhaling? En voor je zegt dat dit niet hoeft omdat het een automatisme is: dat zijn eten en bewegen ook!
Stay tuned!
Charlotte